Σ.Τ.Α.Μ.Π. "Αλεξ. Άλεξ." - 2017

[DeltaMan]

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και τις φίλες των πτήσεων βουνού.

Ανοίγω αυτό το θέμα ώς δημόσια πρόσκληση, προς όλους τους αερομοντελιστές που θέλουν να ξανα-ζήσουν ή να γνωρίσουν επιτέλους τη χαρά του lift που απλόχερα και ανέξοδα χαρίζει ο πλανήτης μας σε κάθε επιτυχή συνδυασμό του ανέμου και του ορεινού αναγλύφου κάθε περιοχής.

Σημαίνει... Συνάντηση Τρελαμένων Ανεμοπτεράδων & Μοντέλων Πλαγιάς,

και αφιερώνεται καί φέτος, στη μνήμη ενός εκ των πρωτεργατών σε πτήσεις του τύπου και αείμνηστου φίλου, Αλέξη Αλεξανδρόπουλου.
Εγώ τον φώναζα "Άλεξ" προσωπικά, τονίζοντας το πρώτο Α, γι'αυτό διάλεξα να γράψω έτσι το μικρό του όνομα και να συντμήσω το επίθετό του στον τίτλο του θέματος. Προέκυψε το Άλεξ-Άλεξ που μ'αρέσει και ελπίζω να μήν προσβάλει τη μνήμη του.
Ήθελα να πώ στους νέους φίλους να με συγχωρέσουν αν τους κουράζει λίγο αυτή η "θλιβερή ανάμνηση" του αδικοχαμένου φίλου, αλλά θέλω να τους ζητήσω να σεβαστούν το παρελθόν μας σε μιά Ελλάδα που λίγο ήξερε "απ'αυτά" τότε, να μήν τους επηρεάσει αρνητικά και να τους υποσχεθώ πως όσο περνάει απ'το χέρι μου, θα περνάμε τόσο καλά με γέλια και ιαχές, που θα το θυμούνται για πάντα._

Η προτεινόμενη ημερομηνία συνάντησής μας για φέτος απο 'μένα είναι η 14 Μαίου του 2017, ημέρα Κυριακή.
Θα βρεθούμε στις 10 το πρωί στο rendevous point σε σημείο που θα αποφασιστεί μία ή δύο μέρες πρίν και θα ανακοινωθεί εδώ, προκειμένου να δούμε τον καιρό εκείνων των ημερών...

Στείλτε προτάσεις και σχόλια προκειμένου να "στήσουμε" την εμπειρία μας όσο αρτιότερη και διασκεδαστικότερη γίνεται για όλους...

Περιμένουμε & Όλους τους φίλους του Petame.gr,
Γαδετσάκης Απόστολος (aka DM)

[sukhoi.su29]

Αποστόλη πιστεύω , όπως έχει δείξει και το παρελθόν ότι η πρόκληση θα έχει μεγάλη ανταπόκριση.
Ελπίζω οι υποχρεώσεις να το επιτρέψουν ώστε να μπορέσω να παρευρεθώ και αυτοπροσώπως για να γνωριστούμε εκ του σύνεγγυς .
Εύχομαι ολόψυχα , καλή επιτυχία .

[DeltaMan]

Καλημέρα σε όλους.

Sukhoi 29άρη φίλε, πράγματι εύχομαι να σε γνωρίσω και απο κοντά.
Κανά δυό χρονιές όντως ήρθαν πολλοί φίλοι αλλά συνήθως απουσιάζουν φίλοι μοντελιστές που ξέρω πως τους αρέσει το ανεμόπτερο και δέν καταλαβαίνω τους λόγους... είναι μιά φορά τον χρόνο και στην Αττική!!
Προσωπικά δέν μπορώ να κάνω πίσω πάντως παιδιά, σας το λέω, για πτήσεις βουνού όχι δέν κάνω πίσω γιατί είναι η μεγάλη μου Λατρεία._

Θα προσπαθώ για πάντα... +(*)

[Αντώνης Κριτζάς]

Καλή επιτυχία και φέτος
ποιές είναι οι επιλαχούσες πλαγιές?

[DeltaMan]

Καλησπέρα Αντώνη, καλησπέρα σε όλους.

Ελπίζουμε για το Κερατοβούνι αν μας κάνει τη χάρη με Βοριάδες. Διαφορετικά μας βλέπω για Πεντέλη αν οι κατευθύνσεις είναι Νότιες.
Είχα προτείνει να βγαίναμε εκτός Αθηνών, στο Ύπατο π.χ., αλλά το feedback των φίλων είναι να μήν βγούμε εκτός Αθηνών λόγω εξόδων άρα... όπου θέλει η παρέα!!

Ελάτε για να είμαστε μπόλικοι και μιά χαρά θα περάσουμε όπου κι αν πετάξουμε... ;)
+(*)

[DeltaMan]

Φαίνεται πως την Κυριακή θα μας κάνει τη χάρη για την Κερατέα με Βοριάδες... !

Ελάτε να ΛΙΩΣΟΥΜΕ... !!

:)

[DeltaMan]

Καλησπέρα σε Όλους & Όλες.

Μετά απο ένα δύσκολο χειμώνα, καιρός είναι να βρεθούμε ξανά αυτή την Κυριακή για να κάνουμε ένα ακόμη μικρό όνειρο πραγματικότητα. Να βρεθούμε παρέα και να πετάξουμε Δυναμικό με άφθονη Θέα και καλή παρέα!

Γιατί είμαστε Έλληνες ρε γμτο και οι δικοί μας Ίκαρος & Δαίδαλος δώσαν την πρώτη αεροπορική παιδεία στον κόσμο... +(*)

Απο αύριο βράδυ θα είμαι Αθήνα. Θα σας δώ την Κυριακή το πρωί στις 10 σε σημείο που θα αποφασίσουμε και θα αναρτήσουμε εδώ και στο αντίστοιχο θέμα στο aeromodelling.gr!!

[DeltaMan]

Καλημέρα Κύριοι & Κυρίες.

Στο παρακάτω link είναι το στίγμα σε χάρτη όπου και θα βρεθούμε αύριο το πρωί στις 10...

https://www.google.com/maps/place/37%C2%B053'48.7%22N+23%C2%B054'35.0%22E/@37.896872,23.9075313,17z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x0:0x0!8m2!3d37.896872!4d23.90972?hl=el

Πρέπει να έχει ένα μαγαζί "Κοφινάς" εκεί ή κάτι τέτοιο απο ότι με ενημέρωσε ο φίλος AirCostas.

Ναί λοιπόν, θα τα καταφέρουμε για Κερατοβούνι με βοριάδες! Αύριο πρωί όπως είπαμε στο σημείο που περιγράφει το παραπάνω link.

Για κάποιον που θα χαθεί ή θα αργήσει και θα έχουμε φύγει απ'το σημείο ραντεβού, το κινητό μου είναι το 6983529262. Γράψτε το να το έχετε και μιλάμε για ότι θέλετε...

TA ΛΕΜΕ !!

[DeltaMan]

Έχουν δώσει λέει το τμήμα της εθνικής απο την Πάτρα μέχρι την Αθήνα και τώρα θα πηγαίνουμε πιό γρήγορα... Σωστά! Το λεωφορείο έκανε 45 λεπτά λιγότερο ρε φίλε! Χαχαα, Yeah!! Έξι και μισή αναχώρηση απο Βόνιτσα, αλλαγή στο Αγρίνιο στις 08:00 και 11:30 φτάσαμε στο σταθμό στο ποτάμι δίπλα. Άλμα στο 51 λεωφορειάκι και έπειτα Μετρό μέχρι το Ελληνικό. Εκεί με παρέλαβε ο φιλαράκος μου ο Μήτσος και πήγαμε στο μαγαζί του.
Μμμμμ... μυρωδιές ανακατεμένες απο εποξικές, επιταχυντή cyano και αρωματικό χώρου. Σάν εκείνη τη μοναδική οσμή που είχε το μαγαζάκι του Παπαδόπουλου στην Κ. Τσαλδάρη 55Β! Γνώριμα λημέρια. Λημέρια όπου τα στόματα των λύκων άρχισαν να "δαγκώνουν" setup για το εποξικό Κοτσύφι & το Ελληνικότατο highlight 1,5μετρο glider. Το βράδυ μας έφερε κι ο Άρης την Περδικούλα μας και συμπληρώθηκε το καρό. Λιώσαμε στη δουλειά πάλι. Αντί να γυρνάω απο καφέ σε καφέ κι απο πιτόγυρο σε ποτό όταν κατεβαίνω Αθήνα, πάλι μέσα στα εργαστήρια τη βγάζω να πούμε... τί να πείς !?? Η μοίρα του καθένα... Ευτυχώς η βραδυνή μπυρίτσα με τα παιδιά στο Γάιδαρο στη Γλυφάδα τα μαλάκωσε όλα, και τα καλαμπούρια μας απο μοντελιστικές-κατασκευαστικές αναμνήσεις παρέτειναν ευχάριστα τις ώρες της Παρασκευγιάτικης αυπνίας. Βούρ τώρα για τουφάρισμα γιατί πλησιάζω στις 20 ώρες ξύπνιος και δέ πάει άλλο... Σαρανταρίσαμε κιόλας φέτος το χειμώνα, μή το ξεχνάμε! Ή να το ξεχάσουμε λέτε? Την ώρα που πετάω σίγουρα το ξεχνάω πάντως. Τί μαγικές στιγμές θεέ μου.
Το Σάββατο το τρέξιμο ακόμη μεγαλύτερο, γιατί πρέπει να παραδώσει ο Δημήτρης ένα κόπτερο το απόγευμα, να τον βοηθήσω όσο ξέρω με κολλήσεις, καλωδιάκια κλπ και ταυτόχρονα να προχωρήσουμε και τα δικά μας για να γουστάρουμε στην πλαγιά αύριο. Σήμερα κουραστήκαμε επίσης, βγήκε και η χθεσινή κούραση απο πάνω και έχω και κάτι σάν συνάχι ρε γμτη. Τρέχει η μύτη, κόκκινα μάτια, τί γίνεται? Φταρνίζομαι πού και πού και μαθαίνω πως ήρθε πάλι αυτή η σκόνη πάνω απ'την πρωτεύουσα, σάν ομίχλη στα όνειρά μας. Μπάάά... τώρα βρήκε? Ένα χρόνο έχω νά 'ρθω και με στόχευσε. Δέ βαριέσαι... καλή καρδιά. Το βράδυ όμως ήταν όμορφα. Μπανάκι και ξυρισματάκι για νά 'μαι ωραίος για το meeting αύριο και κρύα μπυρίτσα στο μπαλκόνι του Μήτσου συντροφιά χαλαρής κουβεντούλας. Τί κρύα μπυρίτσα δηλαδή... παγωμένη ήταν, τόσο παγωμένη που δέν έβγαινε απ'το κουτάκι, χαχαχαα... Μαζευτήκαμε νωρίς σήμερα σπίτι για να μαζέψουμε δυνάμεις για αύριο. "Ωραία ρε φίλε. Τέλεια δικέ μου! Σε λίγες ώρες θα βρεθώ πάλι με τους φίλους, σε αγαπημένα terrain, για να απολαύσω το στύλ πτήσης που απολαμβάνω περισσότερο... ανεμοπορία βουνού!", σκέφτηκα και έκλεισα τα μάτια με απαλό χαμόγελο στα χείλη.
Μπήκε στην ώρα του ο πρώτος ήλιος απ'την τεράστια συρώμενη μπαλκονοπαραθυρόπορτα και το λευκό S3 που μού 'δωσε δωράκι η αδερφούλα μου γράφει λίγο μετά τις 7, άρα σιγά-σιγά να ετοιμαζόμαστε. Να στρώσω και κανά κρεβάτι προς τιμήν της νοικοκυράς που με φιλοξενεί κάθε φορά σάν νά 'μαι αδελφός της. Μεγάλη μέρα για 'μένα σήμερα. Θα αρχίσω να την αισθάνομαι περισσότερο κι απο γενέθλια μου φαίνεται! Οχτώ και κάτι είμαστε στο μαγαζί για να τελειώσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες, να φορτίσουμε λίγο πιό "φρέσκα", να περιμένουμε τον Πάνο που θα μας συνοδέψει επίσης, να πιούμε μιά γουλιά απ'το πρώτο καφεδάκι μας και κατά τις εννιά και μισή να αναχωρήσουμε για το rendevous point εκεί στον "Κοφινά". Αργήσαμε λίγο αλλά δέ μασάει η κόκκινη Alfa... έχει ένα κουμπάκι που λέει ότι την κάνει πιό racing και όντως... αυτό διαπίστωσα όταν έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται τί στο καλό κάνει μέσα στην ορμητική Ιταλίδα καθώς γρύλιζε στις πέντε χιλιάδες plus στροφές με τούτους εδώ τους παλαβούς, οικογενειάρχης άνθρωπος! Πρίν προλάβω να το πολυσκεφτώ, είχαμε ήδη παρκάρει δίπλα σε γνώριμα πρόσωπα που χαιρέτησα με τον αγαπημένο μου τρόπο... αγκαλιά. Ναί ρε 'σείς φυσικά... τόσο πολύ μου λείψατε! Λιγότεροι φίλοι φέτος αλλά δέν πειράζει. Μερικοί ακόμη μας περιμένουν πάνω, πήραν ήδη τηλέφωνο. Δέν λείπουν και οι κυριές μας φυσικά, ευχάριστη και ουσιαστική νότα στο παρεάκι μας.

[DeltaMan]

Μία στάση μόνο για νεράκι και καφέ και άρχισε η ανηφόρα στο βραχώδες Κερατοβούνι. Ένα μικρό κομβόι απο αμάξια αερομοντελιστών πλαγιάς, ένα μεγάλο όμως κομβόι προς την προσωπική μας ελευθερία. Λευθεριά απ'της γής το τράβηγμα, γαλήνη ακίνητων φτερών σάν τα πουλιά που στεκόταν εκεί πάνω με τις ώρες. Γαλήνη δηλαδή μέχρι να αρχίσω εγώ να ουρλιάζω και να φχαριστιέμαι τη φύση και την πτήση. Διαλέξαμε ένα πλατωματάκι πιό πάνω φέτος και δέν ήταν άσχημο. Δέν ήταν άσχημο καθόλου θα έλεγα. Πρόσβαση καί απο τις δύο πλευρές με Νότιες και Βόριες κατευθύνσεις. Θέλει μόνο καλή προπόνηση για να μάθεις να πιάνεις εντός του πλατώματος και όχι εκτός γιατί εκτός... το χάος σε περιμένει, χαχααα... "με τις πολλές", "με τις πολλές Απόστολε" μου έλεγε ο Άλεξ συνεχώς, το θυμάμαι σάν τώρα και για πάντα. Και εννοούσε να έρχεσαι για προσγείωση και αν δέ σου βγαίνει να φεύγεις και να ξαναπροσπαθείς. Όποιος πετάει βουνό ξέρει καλά τί εννοούσε. Ο καιρός μας κάνει παιχνίδια σήμερα όμως. Δέν είναι σταθερός και δέν έχει ένταση. Μερικές φορές αισθάνεσαι σάν να μήν είναι δυναμικό αυτό που βλέπεις αλλά θερμικά που σού 'ρχονται απο πάσα κατεύθυνση. Κάποια στιγμή ένας τεράστιος θόρυβος, μιά βοή μας άφησε όλους άφωνους. Ανεμοστρόβιλος είπαν τα παιδιά και δέν έχω κανένα λόγο να μήν το πιστέψω. Πώ, πώ, μιλάμε για βουνό όνομα και πράμα! Το καημένο το highight που ετοιμάσαμε με τον Δημήτρη θα ζωγράφιζε σήμερα αν δέν το έπαιρνε ένας τέτοιος στρόβιλος απ'το έδαφος και δέν το σήκωνε τρία μέτρα ψηλά πρίν τσακίσει κάτω ξανά την λεπτεπίλεπτη carbon σιλουέτα του! Κρίμα ρε γμτο. Κίχ δέ πρόλαβε να κάνει το ψυχάκι. Προσπαθήσαμε όμως όλοι μας. Όσοι είχαν καλύτερα σκάφη χαρήκαν τα γιγαντιαία θερμικά. Ήταν μέρα για παιχνίδι κυρίως ή μόνο με θερμικά. Οι πτερυγούλες με το ζόρι κρατιόντουσαν. Ο φουκαράς ο Θοδωρής ούτε που ξέρω πόσες φορές κατέβηκε τα βραχάκια! Γειά σου βρέ θηρίο. Ευτυχώς έφερε ο Κώστας το λαστιχάκι και κάναμε τις δοκιμές μας. Σε μιά αποτυχημένη προσπάθεια και 'γώ έσπασα τη βάση του μοτέρ και βρήκα ευκαιρία να το βγάλω τελείως. Έβγαλα και λίγο βάρος απο εμπρός ώστε να ζυγίσω στο ίδιο σημείο και βουαλά... ελαφρύτερο μοντέλο μάνει-μάνει! Η επόμενη προσπάθεια χωρίς πάνω κινητήρα ήταν όλα τα λεφτά για μένα. Κρατήθηκα κανά 5λεπτο με θερμικά μόνο πρίν ξαναγυρίσω στο πλατωματάκι ηττημένος αλλά... γεμάτος χαρά αφού κατάφερα να κρατήσω την Πέρδικα Μ ψηλά.
Κάποια στιγμή αλλάξαμε και πλευρά. Φάνηκε να φυσάει απο την άλλη και πίστεψα πως αφού πέρασε η ώρα έγινε αυτό που φαινόταν πως ήθελε το βουνό να κάνει... αλλαγή πάνω εκεί στην κορφή αφού έλεγε και η πρόβλεψη για Βόρειες κατευθύνσεις. Μάταια όμως... για λίγο μας έκανε το χατήρι αλλά... για λίγο. Είδα βέβαια και μοντέλα σάν του Στέφανου να χάνονται στα ουράνια στην Βορεινή πλευρά αλλά ήταν αναμενόμενο να συμβεί με καλά ανεμόπτερα. Εκμεταλλεύονται τα πάντα, σνιφάρουν τα ανοδικά απίστευτα και πρέπει να προσέχεις μήν στο ρουφήξουν τα ουράνια! Έχει συμβεί κάποιες φορές.
Κατά τις μιάμιση ώρα Ελλάδος, μετά απο 2,5 ωρίτσες πτήσεων και προσπαθειών πτήσεων (χαχαα), είπαμε να χαλαρώσουμε στην κοντινότερη ταβερνούλα αφού ο ήλιος άρχισε να γίνεται δυνατότερος στο άμαθο πετσί μας. Ναί οκ, Έλληνες είμαστε, ξέρουμε απο ήλιο αλλά είμαστε και απο χειμώνα ρε αδερφέ... δέ μαυρίσαμε ακόμα! Αφιερώσαμε μισό λεπτό σιγής στο φίλο όλων, τον φίλο μας Άλεξ και όχι ένα λεπτό ολόκληρο γιατί και 'κείνος θα προτιμούσε να πετάξει θαρρώ αυτό το δεύτερο μισό λεπτό, να μήν το αφήσει να πάει "χαμένο". Τόσο πάθος είχε και το μετέγγεισε σε όλους εμάς τους νεότερους.
Μισοί ή και περισσότεροι φίλοι που ήρθαν και πέταξαν ή όχι, μας αποχαιρέτησαν εκεί πάνω στην κορφή, καθώς οι υποχρεώσεις δέν τους επέτρεπαν να συνεχίσουν μαζί μας και είναι απόλυτα κατανοητό βεβαίως. Τα μεζεγκλίκια κάτω στους πρόποδες με δροσερή ντοματούλα και ο μετέπειτα καφές πήραν απο πάνω μας τη γλυκιά κούραση και τη θερμότητα του Αθηναικού ήλιου, χαρίζοντας μας γέλια ξανά, αναμνήσεις, ευτράπελα του χρόνου που πέρασε και μας μοίρασαν εμπειρίες, σκέψεις και όνειρα. Όνειρο θα είναι να μήν χάσουμε ποτέ αυτές τις μικρές απολαύσεις, όσο κι αν σκούζουν οι πολιτικές γύρω μας, όσο κι αν θέλουν να μας "τετραγωνίσουν", να μας βάλουν σε καλούπια. Εμείς μόνο slope soarers και όνειρα για συναντήσεις πλαγιάς θα βάζουμε στα καλούπια μας και έτσι θα πορευόμαστε γιατί περνάμε όμορφα.

Ζούμε έτσι που κι αν θα ζούσαμε ξανά,
πάλι πτήσεις θα γουστάραμε στα όρη, στ' άγρια βουνά.

Ευχαριστώ απο καρδιάς όλους τους φίλους & Όλες τις φίλες που με τιμήσατε με την παρουσία και το οπτικοακουστικό υλικό σας και σας καλώ να μεταλαμπαδεύσουμε την αγάπη μας αυτή σε νέα παιδιά. Προσωπικά θα βοηθήσω όσο μπορώ και αντέχω, δωρίζοντας ότι περνά απ'το χέρι μου προκειμένου οι νέοι μας να έρθουν σε επαφή με αυτή τη μοναδική εμπειρία ζωής. Και γράφω εμπειρία ζωής γιατί την δική μου ζωή... σίγουρα την άλλαξε._

Με Τιμή,
ο δικός σας Απόστολος

[sukhoi.su29]

.... Λευθεριά απ'της γής το τράβηγμα, γαλήνη ακίνητων φτερών .....

Απόστολε ένα τεράστιο μπράβο . - (που δεν είναι αρκετό )....
...Για τον κόπο ,το ταξίδι , τις προετοιμασίες , τις στιγμές στο Κερατοβούνι , την αφήγηση - ( η ποίηση , λένε όσοι ξέρουν, υπάρχει παντού ) - , λέξεις ζωντανές - σαν να είμασταν εκεί , για τον ενθουσιασμό και την έμπνευση ίδια και αναλλοίωτη απο τότε που σε "πρωτογνώρισα" στο forum εδώ και πολύ καιρό. Αλλά και για την διάθεση προσφοράς πάνω απ΄ όλα...

[DeltaMan]

Σ' ευχαριστώ φίλε Sukhoi, σ' ευχαριστώ πολύ... :)